Uncategorized

Mimininii x Adis art

คุยกับมิมิ – ศุภวรรณ เตยะราชกุล สาวน้อยนักวาดภาพประกอบผู้มีลายเส้นที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว และเจ้าของเพจ Mimininii ที่มีผู้ติดตามกว่า 8,000 คน

แนะนำตัวเอง

มิมิอายุ 24 ปี อาศัยอยู่ในกรุงเทพฯ จบการศึกษาจากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง ปัจจุบันทำงานด้าน research & development  สายอาชีพสถาปัตย์ และ illustration เจ้าของเพจ mimininiii

เล่าช่วงเวลาตอนเด็กให้ฟังหน่อย

มิจำความได้ว่าชอบวาดรูปตั้งแต่ช่วงอนุบาล เป็นเพราะเห็นเราพี่สาววาดรูป ด้วยความเป็นน้องสาวคนเล็กเห็นพี่สาวทำอะไรก็อยากทำตามทุกอย่างเป็นเหตุผลที่ทำให้เราชอบจับดินสอวาดรูปเรื่อยมา จนถึงช่วงใกล้เข้ามหาลัย ตอนนั้นเรียนอยู่สายวิทย์ ที่บ้านอยากให้ทำอาชีพอะไรก็ได้ที่เป็นสายวิทย์ อย่างเช่นหมอ แต่เราไม่ได้อยากเป็นหมอ เลยคิดว่าถ้ามาสายนี้ 100% ไม่ได้ต้องหาตรงกลาง แล้วก็มีคนบอกว่า สถาปัตย์เนี่ยอยู่ระหว่างวิทย์กับศิลปะ ทำให้เราสนใจและได้ตัดสินใจสอบเข้าเรียนสถาปัตย์ ตอนนั้นตัวเองยังไม่รู้เลยว่าต้องเรียนเกี่ยวกับอะไรบ้าง  แต่พอเรียนไปเรื่อยๆรู้สึกว่าเห็นมุมมองการวาดรูปที่เยอะขึ้น อินกับสถาปัตย์มากขึ้น ทำให้งานวาดรูปเริ่มไปในเชิงสถาปัตย์ เราเริ่มวาดผู้คน ธรรมชาติ ทัศนียภาพ ถึงแม้เราจะทำงานด้านสถาปัตย์ งานอดิเรกเราก็คือการวาดภาพประกอบ ได้เอาความรู้ที่เรียน ความสนใจ และความชอบของตัวเองตั้งแต่เด็กๆ มาใช้จนครบเลย

เริ่มเข้าวงการภาพประกอบได้ยังไง

เราต้องย้อนไปตั้งแต่ตอนเด็กที่ชอบทำอะไรตามพี่ พี่สาวเจอสังคมไหนเราก็เจอด้วย ทำอะไรเราก็ทำด้วย เริ่มสนใจเรื่องนี้จริงจังตั้งแต่มัธยม พยายามไปออกงานวาดรูป วาดภาพสด และเริ่มหาบูทศิลปะด้วยตัวเองเพื่อจะได้ไปวาดรูป ความสนใจนี้เริ่มมาก่อนนานแล้ว การเรียนสถาปัตย์มาทีหลัง

ค้นหาตัวตนยังไง

ตอนเด็กเคยกดดันตัวเองว่าจะทำยังไงให้ลายเส้นตัวเองมีสไตล์ จำไม่ได้ว่าเลิกคิดแบบนั้นไปตั้งแต่เมื่อไหร่ พอไม่ได้กดดันตัวเอง ชอบแบบไหนก็วาด ปล่อยให้ตัวเองมีความสุขกับการวาดแนวต่างๆ สุดท้ายเราจะใส่ความเป็นตัวเองเข้ามาโดยอัตโนมัติ หลายคนก็ถามคำถามนี้ พอเราลองปล่อยให้ตัวเองเป็นตัวเองจริงๆ สุดท้ายตัวเราจะเข้าไปอยู่ในงานเอง 

คิดว่าอะไรคือสไตล์ของ Mimininii

คิดว่าน่าจะเป็นความมีชีวิตชีวา ดีเทลรายละเอียด ลายเส้น เน้นความสัมพันธ์ในทัศนียภาพ การใส่ใจเรื่องราวเล็กๆในชีวิตประจำวันที่ถูกซ่อนเอาไว้ในภาพวาด

แรงบันดาลใจที่ทำให้สร้างผลงานขึ้นมา

แรงบันดาลใจหลักคือพี่สาวนี่แหละ ที่ทำให้เราวาดมาตลอด และอีกส่วนหนึ่งคือศิลปินที่ชื่นชอบ มีนักวาดภาพประกอบหลายท่านที่จบสถาปัตย์แล้วทำสายงานนี้ ช่วงเรียนจะรู้สึกว่าตัวเองเลือกผิดรึเปล่า เราแค่อยากวาดรูปแต่ต้องมาเจอเรื่องยากของสถาปัตย์ แต่คิดแล้วมันก็ไม่ได้เสียหายนะถ้าเราจะเรียนจบสุดท้ายมาทำงานภาพประกอบหรือทำควบคู่กันไป พอโตขึ้นก็เริ่มจับทางได้มากขึ้น หลังๆมานี้แรงบันดาลใจไม่ได้เกี่ยวข้องกับการวาดรูปแต่เป็นเรื่องอื่นที่คอยซัพพอร์ตการวาดของเรา คือตอนนี้กำลังสนใจเรื่องการพัฒนาธรรมชาติในเมืองให้ดีขึ้น การสร้างพื้นที่สีเขียวอะไรพวกนี้ อยากเอาผลงานตัวเองออกมาเป็นสื่อ ให้คนอื่นดูเป็นความรู้ข้อมูลไปสร้างประโยชน์ เรื่องเหล่านี้ทำให้เราอยากสร้างงานออกมาอีกเรื่อยๆ

3 ผลงานที่อยากพูดถึง

ขอเล่าตั้งแต่สมุดเลยเป็นสมุดสเก็ตเล่มเล็กๆ เล่มนี้ได้มาจากพี่ติวสถาปัตย์ให้เป็นรางวัลสำหรับการสอบติด และได้ชาเลนส์จากพี่ศิลปินคนหนึ่งในเฟสบุ๊ค ต้องวาด 50 รูปใน 5 เดือน ตอนนั้นอยู่มอ.6 ช่วงรอเปิดเทอมทำให้เรามีเวลาว่างสำหรับการฝึกวาดรูปพอดี รู้สึกว่าเมื่อวาดจนหมดเล่มทำให้เราค้นหาตัวเองได้ชัดเจนขึ้นมาก เป็นหนึ่งในชิ้นงานที่ประทับใจในชีวิตเลยก็ว่าได้ เพราะเป็นงานที่เรายังไม่ได้ถูกกดดันมาก เป็นสมุดความทรงจำตั้งแต่ม.6 – ปี 3 บางทีเราก็ต้องกลับมาดูงานตัวเองสมัยก่อนในเล่มนี้เพื่อเอาแรงบันดาลใจไปทำงานต่อ

รูปแรก เป็นภาพที่ชอบ proportion กับโทนสีของภาพที่มีความสดใส เราอยากวาดภาพบรรยากาศตอนอาบน้ำที่มีสปาคนตัวจิ๋วเข้ามาร่วมกันอาบน้ำ เราเอาความเป็นจริงของบรรยากาศในบ้านเข้ามาวาดด้วย 

รูปที่สอง วาดบรรยากาศในห้องเขียนแบบ เพราะมีเพื่อนๆอยู่ในนี้ อยากเก็บความทรงจำที่ทรหด ไม่วาดรูปนี้ไม่ได้เลย เพราะเราอดนอนตาสว่างอยู่ทำงาน drawing  48 ชั่วโมง เราถ่ายรูปเก็บไว้พอมีเวลาว่างเลยเอาออกมาวาดเป็นภาพนี้ 

รูปที่สาม ตอนนั้นเราติดเกมส์แนวแฟนตาซี เลยถอดมาจากโลกจินตนาการลงสู่กระดาษ จำลองพื้นที่วิ่งเล่นที่ทะลุไปตรงนั้นตรงนี้ได้ ช่วงนั้นฝึกวาดมุมมองด้วย ดูแล้วรู้สึกสนุกอยากเข้าไปในภาพแล้วให้มันเป็นจริงขึ้นมา

ทิศทางผลงานในอนาคต

อยากมีจุดยืนที่ตัวเองสามารถเป็นสื่อ พูดถึงธรรมชาติในเมือง หรือพื้นที่สักแห่ง ด้วยความที่ตอนเด็กเป็นคนเมือง เรารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้สัมผัสกับธรรมชาติเลย เวลาพูดถึงธรรมชาติจะคิดว่ามันคือการท่องเที่ยว แต่พอได้มาเรียนสถาปัตย์ ตอนช่วงฝึกงาน ได้มีโอกาสใกล้ชิดกับต้นไม้ ธรรมชาติ ทำให้คิดว่าทำไมเราไม่เจอแบบนี้ในเมืองเลย มันควรเป็นเรื่องปกติที่จะมีธรรมชาติแบบนี้ให้ผู้คนได้สัมผัสได้ในเมือง แต่ปัจจุบันมันถูกตัดขาดจนทำให้คนในเมืองบางส่วนคิดว่าเป็นสิ่งสกปรกหรืออันตราย

มุมมองต่อการ reproduction

เราคาดหวังให้ผลงานมันใกล้เคียงกับต้นฉบับที่สุด ทั้งคุณภาพ texture เพราะงานเราเป็นงานทำมือเวลาคนดู หรือสัมผัส จะเป็นเอกลักษณ์ของเรา ไม่อยากให้ผลงานของเราอยู่แค่ที่เราแค่คนเดียว ยินดีที่จะให้ผลงานกระจายออกไปสู่โลกภายนอกให้คนได้รู้จักแล้วสร้างประโยชน์ได้

ฝากผลงาน

ตอนนี้กำลังทำภาพประกอบนิทานเกี่ยวกับความฝันของเด็กๆ แต่งโดยวาดหวัง พูดเกี่ยวกับการปิดกั้นความฝันของเด็กๆ หรือสิทธิของมนุษย์ที่ถูกริดรอน ติดตามได้ทางเพจเฟสบุ๊ค Mimininii และ ig : mimininiartworks